Je ziet het pas als je het door hebt

door Eva van Vugt | feb 19, 2019 | blogs

Er leeft onder de vriendjes van mijn dochter (ze is 9) een nieuw ritueel. En het gaat zo: als je ergens bent of rijdt en je ziet een gele auto, bestelbus of iets dergelijks dan roep je zo snel als je kan “gele auto!” en je tikt je vriend of vriendin of andere aanwezigen zo snel mogelijk 10x aan. Mijn dochter zit er helemaal in. De eerste paar keer schrok ik me een hoedje. Ik zag ze niet aankomen. Sowieso zit ik niet de hele dag op de uitkijk naar gele auto’s. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik me in het begin af of gele auto’s misschien een diepere betekenis hebben en of het bijvoorbeeld geluk brengt om ze als eerste te zien.  Maar niks daarvan, je hebt er geen studie of ervaring voor nodig, het spel is gewoon een kwestie van zien en snel reageren.

Ik hou van spelletjes en samen plezier maken. Nu is mijn gevoel voor humor af en toe een beetje apart en snapt niet altijd iedereen het, maar dat mag de pret niet drukken. Als je samen gelachen hebt heb je even verbinding gemaakt. En da’s voor ons allemaal een basisbehoefte; een band met anderen hebben, en samen plezier maken. Daar groei je van.

Als kind hield ik ook al van spelletjes. Nadat mijn klas in groep 5 in een paar maanden tijd een hele serie invallers had gehad en stuurloos was geraakt was de sfeer onder de kinderen omgeslagen. Meespelen was voor mij niet langer vanzelfsprekend. De verbaal sterke kinderen bepaalden het spel, wie er bij mochten horen en wie niet, en ik hoorde niet bij de gelukkigen. Ik voelde me weerloos en wist niet hoe ik daar op moest reageren. Mogelijk heb ik nog wel zachtjes iets gestameld als “waarom mag ik niet meedoen”, maar dat zal weinig indruk gemaakt hebben. Iedereen had plezier en niemand luisterde naar mij. En ik voelde me alleen, afwijkend, verdrietig en angstig.

Ik ontwikkelde zo een innerlijk beeld dat andere kinderen -en volwassenen, die het zagen maar niet ingrepen! – er bij voorbaat op uit waren om mij te kwetsen. En ik ging er van uit dat daar blijkbaar een goede reden voor was. Daardoor ging ik steeds meer leven in staat van paraatheid, altijd alert om me te kunnen verdedigen. Ik schaamde me zo over mezelf, en mijn onvermogen om me goed genoeg te voelen zoals ik was, dat ik kleiner en kleiner werd.

Pas in mijn volwassenheid ben ik me er van bewust geworden welk effect je zelf op zulke situaties kan hebben en hoe dat werkt. Ik kan me herinneren dat ik een keer een cursus deed waarbij met een groep gezamenlijk geluncht werd. Ik weet nog dat we aan een grote tafel zaten en dat ik me zo schaamde voor mezelf  dat ik niet eens durfde te vragen of iemand me de boter aan de andere kant van de tafel aan kon geven. Ik heb de moed gehad om dat toen uit te spreken, waarna iedereen stomverbaasd was dat ik me zo voelde en dat ik me zo schaamde en ik op mijn beurt stomverbaasd was dat ze met liefde voor mij de boter hadden willen pakken als ze hadden geweten dat ik daar zin in had.

Je uiten en zeggen hoe je je voelt en wat je wilt is geen hogere wiskunde (geloof me anders was het nooit meer goedgekomen met mij 😉). Het is een kwestie van doen. Rechtop gaan zitten of staan, de ander aankijken en ook al gieren de zenuwen door je lijf, diep inademen en zeggen wat je te zeggen hebt. Ik heb jaren gedacht dat andere mensen zich veel zekerder voelden dan ik en ik dacht dat ze dáárom sociaal zoveel sterker overkwamen.

Maar het blijkt precies andersom te werken. Want op het moment dat ik me meer ging uitspreken werd ik steeds meer serieus genomen. Er ging een wereld voor me open toen ik dat ontdekte en mijn zelfvertrouwen ging met sprongen vooruit. Het gaat er dus niet om dat je moet wachten tot je je zeker voelt, maar je gaat je juist zeker voelen door je te gedragen alsof je het al bent.

Toen ik nog op de basisschool zat was er niemand die in de gaten had dat ik van binnen steeds meer zat te verpieteren en dat mijn zelfvertrouwen tot onder het nulpunt gedaald was. Ik ging steeds minder ruimte innemen en ontwikkelde het vermogen om onzichtbaar te worden. Niet opvallen, vooral op geen enkele manier aandacht trekken. Zodat er nieuwe afwijzingen zouden volgen en me zouden kunnen kwetsen. Op een schoolfoto van mij uit groep 5, ik was toen 8, zit een meisje met afhangende schoudertjes met haar mond in een gemaakte glimlach en met ogen die angstig en ongelukkig kijken.

Wat had het gescheeld als mijn ouders me in die tijd hadden geholpen om mijn rug te rechten, en te oefenen in het zeggen wat ik dacht, eventueel met stemverheffing, en voor mezelf op te komen. Met hen achter me was er eerder al een kans geweest op een succeservaring. Dan was ik misschien al 20 jaar eerder uit mijn zelfbedachte schaduw gekropen. En had ik toen al kunnen ervaren dat je veel meer gezien wordt als je stevig gaat staan, contact maakt en duidelijk zegt waar het op staat.

Het mooie van dit alles is dat als je dat doet, dat andere mensen in jouw ogen ook veranderen. De hele wereld verandert. Als ze strak kijken of je negeren dan heeft dat ineens niks meer met jou te maken. Dan zie je ineens overal andere mensen die in principe vriendelijk en behulpzaam zijn. En als ze dat niet zijn, dan komt dat omdat ze zelf problemen hebben. Echt waar. Net als met gele auto’s. Als je er een spel van maakt zijn ze ineens overal. Conflicten met “moeilijke” mensen worden dan juist een kans om te oefenen en te groeien.  En een stapje verder wordt omgaan met uitdagen en uitsluiting dan een groot spel. Auteur/spreker Brooks Gibbs laat dat in zijn filmpje “how to stop a bully” ook mooi zien.

Waarom is het zo belangrijk dat je kind het spel leert spelen? Omdat omgaan met uitdagen een sociale vaardigheid is die we in het leven vaak nodig hebben. Die vaardigheid kun je niet VOOR je kind leren, je kind moet dit zelf doen. Het moet het zelf leren oplossen. En als hij het doet, groeit zijn zelfbeeld, zelfvertrouwen en eigenwaarde. Wil jij je kind hier ook heel graag bij helpen? In een gratis skype sessie van 20 minuten kijk ik met je mee wat op dit moment de eerste drie dingen zijn die je met jouw kind aan kunt pakken als het gepest of uitgesloten wordt. Klik hier.

Of ben je er al klaar voor om meteen door te pakken? In de ouder kind training Je Kind op zijn Plek leer je 3 stappen in 5 sessies hoe je je kind letterlijk steviger op zijn of haar benen kan zetten. Je leert alles wat nodig is om te voorkomen dat je kind over 20 jaar nog de gevolgen draagt van de krassen die het nu oploopt. Daar zou je niet lang over na hoeven te denken toch? Meld je aan!

Heeft dit bericht je nieuwe inzichten gegeven? Wil je ze hieronder met me delen?

Gele auto! Een – twee – drie – vier – vijf – zes – zeven – acht – negen – tien!! Tik!! 😊