In februari, wat inmiddels wel een jaar geleden lijkt, gingen wij naar de familietheatershow van Andre Kuipers. Ik weet nu dat je in de ruimte kunt slagballen met waterdruppels en moet plassen in een soort stofzuiger die aan gaat met een rode knop (timing is extreem belangrijk! 😊) en dat je je in het ISS altijd ergens tegen af moet willen zetten omdat je anders hulpeloos in de lucht komt te zweven en dat dat gegarandeerd hilarisch is voor anderen. Het was leuk en informatief voor jong en oud. Een aanrader, ware het niet dat we door het Corona virus inmiddels allemaal met de bekende ophokplicht zitten (ik stel me zo voor dat alle varkens, koeien en kippen die er over mee kunnen praten nu zouden knipogen als ze dat konden) als we geen vitaal beroep hebben.
Mijn dochter zei toen ze hoorde dat ze niet meer naar school en naar opa en oma mocht: het voelt alsof we gevangen zijn. Ze was boos. Waarom mag ik niet meer gewoon spelen met mijn vriendjes? Gaan we dan niet meer kamperen in de vakantie? Waarom heeft Rutte het niet over hoe het voor kinderen is? En ze was bang; wat gebeurt er als oma ziek wordt?
Ja. We zijn gevangen. Kinderen ontdekken daardoor ineens wat een zegen het is om naar school te mogen gaan en met vriendjes buiten te mogen spelen. Mama’s en papa’s ontdekken hoe het is om geen eigen ruimte meer te hebben in huis waar je ongestoord kunt zijn, je computer te moeten delen met je kind wat schoolwerk moet doen. Je wordt overspoeld met mails van school om dingen voor je kind te regelen, je wordt steeds onderbroken en moet lesgeven terwijl je geen leraar bent en dan ook misschien nog meerdere leeftijden aan het werk houden. Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar het vraagt aanpassen. En van wat ik van moeders hoor, geeft het (flinke) frustraties en sommige moeders zijn de wanhoop nabij.
Ja. Het is eng. Misschien krijgt oma wel Corona. En dan is er een kans dat er niet genoeg plaats is in het ziekenhuis. Dat ze doodgaat. Misschien heeft papa straks geen werk meer. Is er dan geen geld meer. Misschien krijgen papa en mama zelf wel Corona. Misschien krijgt zij of haar vriendinnetje het zelf wel. Misschien is er geen school meer tot aan de zomervakantie.
Instinctief wilde ik haar geruststellen, het antwoord geven wat het voor haar zou oplossen zodat ze ’s avonds lekker voldaan en ontspannen in slaap zou vallen. Het lag op het puntje van mijn tong om te zeggen: het komt wel goed, samen staan we sterk, ons zal niks gebeuren. En ik ben een optimist. Ik zie allerlei mogelijkheden in deze situatie waar ik heel blij van word. Maar ik zie ook de hartverscheurende realiteit. Een vriendin die in het ziekenhuis werkt, appt regelmatig over de stress, de onmacht, het vele overlijden, het verdriet en de shock van families en verpleegkundigen. Vorige week schreef ze “de crisis is al bijna het nieuwe normaal geworden. Het is eigenlijk bizar hoe snel je daar ook weer een soort van gewend aan raakt.
Ik weet nog hoe ik er als kind niet in trapte als mijn ouders mij geruststelden dat iets wel goed zou komen terwijl ik voelde dat dat niet klopte. Kinderen voelen het, als je als ouder (denkt dat je) je eigen angst niet laat zien. Het geeft onrust. Er ontbreekt duidelijkheid. En leiderschap. Onbewust gaat het kind het dan “oplossen”. Soms ziet dat er helpend uit; ik weet nog dat ik als kind uit mezelf aan kwam zetten met mijn spaarpot toen er een wasmachine kapot ging thuis met nog 3 weken te gaan tot het einde van de maand. Maar vaker ziet dat gedrag er uit als opstandigheid, weerstand, een kind wat moeilijk aan te sturen wordt (wat de rest dan weer aansteekt), wat nog meer frustratie oproept.
Hoe houd je het dan wel rustig en veilig? Door als ouders te erkennen wat je wel weet en kan, en wat niet. Mama weet het niet. Niemand weet hoe lang het gaat duren. Hoe het nieuwe normaal straks zal zijn. Of we allemaal gezond blijven. Ik voelde ook angst, in een druk op mijn borst en een spanning in mijn onderbuik. Maar dat ik wel weet, is dat we er alles aan doen om gezond te blijven en te doen wat we in deze situatie wel kunnen. Het lijkt misschien zwak, maar mijn ervaring is dat het meer rust geeft om te laten zijn en zien wat er is, dan net doen alsof je het allemaal wel weet. Bovendien is niet weten, en voorbereid zijn om te reageren op het onvoorspelbare, een levenskunst van formaat. Dat kun je als kind alvast maar jong leren.
En dan is er nog iets. Laatst las ik een vergelijking van het gezin met een boksring, met van die elastieken er om heen. Die elastiek is de veerkracht die je als gezin hebt om samen met elkaar in contact en balans te blijven en een veilige basis te zijn, als er krachten komen die de boel op zijn kop zetten. Krachten van buiten kunnen ook krachten van binnen uit aanwakkeren, want onder druk komen alle onderhuidse spanningen die er al waren aan de oppervlakte als je 24 uur per dag op elkaars lip zit. Hoe zorg je er dan voor dat jullie boksring geen wedstrijdarena wordt waar mensen knock out gaan of zich terugtrekken en opgeven?
André Kuipers gaf onlangs in een interview aan de NOS quarantaine tips uit de 203(!) dagen dat hij met 5 mensen opgesloten zat in het ISS. Hij zei: investeer veel tijd in de goede sfeer. Doe dingen voor elkaar. Bouw vastigheden en tradities in. We aten dagelijks om dezelfde tijd en wisselden af, de ene keer aan de Russische en de andere keer aan de Amerikaanse kant. Doe een filmavond, vier verjaardagen en feestdagen. In de theatershow vertelde hij ook dat hij in zijn vrije tijd kon genieten van naar buiten kijken, een boek lezen. Hij creëerde dus ook tijd voor zichzelf. Lijkt me ook niet onbelangrijk.
Wij zijn als gezin begonnen met “nieuwe woorden scrabble”. Alle woorden die je kunt bedenken en kunt uitleggen en waar de ander dan bij moet lachen, tellen en mag je neerleggen. Een aanrader.
Ik ben benieuwd hoe het bij jullie gaat. Herken je dingen? Wat gaat bij jullie goed, wat doe je daarvoor? Waar loop je tegenaan, waar kun je wel inspiratie bij gebruiken?
#corona #ouders #oudersvannu #coaching #kindercoaching #homeschooling #nietweten #opvoeden #geruststellen #gefrustreerdemama #socialdistancing #quarantaine #quarantainetips #thuisonderwijs #basisschool